Ik vind het leven tegenwoordig prachtig! Dat was niet altijd zo, maar ik ontdekte hoe het leven simpel geleefd kan worden vanuit een diepgaand gevoel van welzijn.

Als je een stukje ‘over jezelf’ op je website plaatst is het altijd een verhaal waarvan je vind dat het bij jou past. Een verhaal dat je goedgekeurd hebt en waarmee je wel naar buiten wilt treden. Maar hoe blij, positief, dramatisch, uitgebreid, kort of zakelijk het verhaal ook is; het is niet meer dan dat: een verhaal. Het zegt niets over wat ik werkelijk ben: leven in uitvoering! Misschien houd ik vandaag van blauw en kies ik morgen voor groen. Elk moment is anders, voel ik mij anders en komen er andere gedachten op. Ik ben dus nooit dezelfde en al helemaal niet onveranderlijk. Zo zal ik nu andere antwoorden geven op dezelfde vraag als toen ik kind, tiener of jonge moeder was. Ik had als kind niet kunnen bedenken welk werk ik zou gaan doen, welke dingen ik mee zou maken of wat ik vandaag de dag doe. Als mens denken we aan het roer van ons eigen leven te staan, maar is dat wel zo? (Ik onderzoek dit overigens graag met je in een gesprek ;-))

Voor de nieuwsgierigen: ‘verhaal Annebelle’

Het was een droom om verloskundige te worden, maar ik werd voor deze studie uitgeloot. Omdat ik graag buiten ben en van groen en bomen houd, ben ik bos- en natuurbeheer gaan studeren en rondde mijn studie af als rentmeester. Heel even werkte ik voor een belangenbehartiger van particuliere grondeigenaren en kwam op de leukste plekken: van spookachtige kasteelpoorten en sprookjesachtige bossen tot blubberige weilanden en deftige koetshuizen. (Tenminste, als ik niet achter een pc op kantoor zat dan ;-)).

Toen mijn grote wens om moeder te worden in vervulling ging, wilde ik niets liever dan in de buurt van mijn kind zijn en ging ik in de winkel van mijn ouders werken. Mijn oudste dochter lag dan lekker in de box met de klanten te brabbelen.  Samen bouwden we een prachtige interieurzaak op, die nu door mijn (stief)vader, zus en zwager gerund wordt: De Potstal in Valburg.

Mijn 3 kinderen gingen naar school en ik kwam er achter dat ik hele andere ideeën over onderwijs had dan de scholen waar mijn kids op zaten. Na heel veel studie, praten en uitzoekwerk, richtte ik samen met een club geweldige mensen een vernieuwende school voor voortgezet onderwijs op: Democratische school VO De Vallei in Driel.

Gedurende alle voorbije jaren ben ik steeds bezig geweest met ‘zelfverbetering’. Totdat ik besefte dat elk mens van nature al OK is. Ik snapte er niets van, maar voelde dat ik daar meer van wilde weten en ging me verdiepen in nondualiteit. Jarenlang zocht ik naar een ‘hoe’ om dit in mijn dagelijkse leven toe te passen, maar haha dit gaat over inzicht en er is geen instructie!

Dankzij de podcast van ‘De Slagersdochters’ raakte ik bekend met De 3 Principes en dat hielp me om dingen echt te gaan doorzien. Mijn mentors Linda Spaanbroek en Angela Mastwijk van Shift Academy waren mijn eerste ’teachers’. Maar lessen en leraren kom ik in het dagelijkse leven steeds opnieuw tegen in vele vormen.

En als je eenmaal die shift maakt en de dingen in je leven anders gaat bekijken, kun je niet meer terug. Er is niets veranderd en alles is anders. Bijkomstig effect van inzicht in de werking van de beleving van het leven is dat ik nauwelijks nog stress ervaar, boosheid niet meer voor lijkt te komen en er steeds een gelukzalig basisgevoel lijkt te zijn. Als er nu een gevoel op komt, bijvoorbeeld irritatie, dan is dat bijna grappig! Door steeds opnieuw te onderzoeken waar dat vandaan komt (meestal een of andere overtuiging die ik geloof) is het eigenlijk ook meteen weer weg.

En zo is dit nu mijn verhaal: moeder van 2 tieners en een twintiger, werkt op een democratische school met tieners, houdt van tuinieren en buiten-zijn, geniet van dagelijkse dingen en is ok met dat wat ervaren wordt. Dingen die ik voorheen niet wilde hebben in mijn leven zoals een verdrietig gevoel of het doen van de afwas zijn er nu gewoon.

Wat er dan overblijft is zin. En doen (of niet). En spelen. En zijn.