Tijdens een mentor-sessie met een van mijn coaches vertelde ik dat ik zat te ploeteren op het schrijven van blogs. Ergens had ik voor mezelf bepaald dat als je een website hebt, je dan ook blogs moet schrijven. Waar ik dat idee nou toch vandaan haalde….. ik bedacht het helemaal zelf.
Bovendien, waar ik normaalgesproken vanzelfsprekend teksten uit mijn mouw schud, of het nu voor school is of voor een post op Instagram voor de winkel van mijn zus….. voor mijn eigen website kwamen er gek genoeg geen teksten opborrelen.
Ik had mijn blog-pagina al offline gehaald en hoorde mezelf tijdens de mentoring-sessie zeggen dat ik besloten had nu geen blogs te schrijven. En dat voelde helemaal oke. Waar ik voorheen misschien gedacht had dat ik niet hard genoeg mijn best deed of dat ik niet goed genoeg was, kwamen die gedachten nu niet in me op. Want tegenwoordig herken ik (meestal) dat werkelijk elke gedachte die omhoog borrelt simpelweg een beetje energie is dat door mijn hoofd gaat. Bijkomstig effect: minder gedachten. Dus minder oordelen over mezelf en een uitspraak of beslissing in dat moment ervaar ik vaker en vaker als neutraal.
Wat er toen gebeurde…..
In de dagen daarna borrelde ineens de ene blogtekst na de andere op! In gesprekken, een radiogesprek dat ik hoorde, een klant bij de kassa, een moeder op het schoolplein, overal om me heen zie en hoor ik prachtige voorbeelden van de werking van de menselijke beleving.
Hoe dat nou toch werkt met creativiteit en inspiratie? Op een of andere manier had ik een laagje ‘moeten’ over het schrijven van een blog gelegd. En toen ik dat ‘moeten’ herkende als gedachte, als een soort van zeepbelletje dat ik vasthield, knapte het zeepbelletje kapot en verdween het ‘moeten’. Wat er voor in de plaats kwam was creatieve energie die ging stromen. Voor mezelf was dit weer een prachtig voorbeeld van hoe je leven onbewust beheerst kan worden door onderliggende overtuigingen / gedachten.