We vierden dat onze kleine democratische middelbare school VO De Vallei al 10 rondjes om de zon heeft gedraaid. Een school draait niet uit zichzelf, het zijn de mensen die ogenschijnlijk de school draaien en de beleving van 10 jaar hebben. En de schrijver van dit stukje, dit mens, de ‘ik’ die de ervaring van dit leven beleeft en alles wat daarin lijkt te gebeuren zich herinneren kan, was er al die 10 jaren bij. En het heeft me zoveel rijkdom aan ervaringen en verdieping van inzichten opgeleverd!
In die 10 jaar heb ik honderden gesprekken met ouders en hun tienerkinderen gevoerd. Wellicht belangrijk om te weten en om dingen in perspectief te zien: op een democratische school zijn leerlingen volledig vrij om te bepalen wat ze willen doen. Er is een rijke leeromgeving van divers aanbod, docenten en ruimtes die ingericht zijn naar functionaliteit, maar leerlingen bepalen zelf of ze daar gebruik van maken. Het is dus significant anders dan het onderwijs waar de meesten van ons in opgeleid zijn. En voor de ouders en leerlingen is het soms een grote stap om de ogenschijnlijke zekerheid van een bekende leerroute los te laten en te vertrouwen op hun kind om eigen keuzes te maken op weg naar ‘later als ik groot ben’.
Een nooit eindigende verkenning van hoe het leven beleefd wordt is misschien wel een hobby van me. Inzicht in de 3 principes die door Sydney Banks benoemd zijn was een kantelpunt om inzichten in non-dualiteit meer praktisch toepasbaar te maken. Dagelijks worden er in mijn menselijke ervaring dingen beleefd, komen er gevoelens op, lijken er triggers te zijn. Het leven is een all-in-one beleving. En dat alles, fijn en niet-fijn, mag ik beleven als een eindeloze reeks ervaringen als uitdrukking van één oneindige universele levensenergie, door sommigen ook wel ‘het goddelijke’ genoemd. Dit besef, dit diepe ‘weten’ geeft mij zoveel rust en vertrouwen in het dagelijks leven! Het is de basis die in mijn mens-zijn geworteld is en van daaruit kan ik spelen, werken, zorgen, praten, beminnen, tuinieren, schooltje spelen; simpelweg zijn en dingen doen.
In de honderden gesprekken die ik met ouders en kinderen voerde heb ik zo ontzettend veel geleerd op het gebied van het herkennen van overtuigingen, het herkennen van angst die altijd aanwezig lijkt te zijn als het gaat om projectie van het concept toekomst op kinderen. Wat voel ik me gezegend dat er voorafgaand aan een gesprek nooit een plan is van wat ik wil gaan vertellen, maar dat ik steeds vanuit eindeloos vertrouwen een respons mag geven op dat wat er gezegd wordt, de onderliggende concepten en angsten mag herkennen. En daar mag ik ons fijne kleine schooltje als speelveld voor gebruiken. Als ouders en ook tieners ervoor open staan om voorbij angst en onzekerheid te kijken en het oneindige potentieel dat in ieder mens aanwezig is kunnen herkennen, gebeuren de mooiste dingen. Naast de vrijheid die er in onze school is om te doen wat je wilt, is er dan ook vrijheid in je geest. Vrijheid in de vorm van een diepgeworteld vertrouwen dat alles simpelweg ‘is’, gebeurt, gedaan wordt, dat er nooit iets misgaat, maar dat het gáát.